North Pole, Tok, Chicken, Eagle en de Alaska Hwy. Wat is dat toch met die namen ?? Hadden de goudzoe

Vrijdag 31 juli.
Vanmorgen zijn we uit Fairbanks vertrokken. Maar eerst hebben we de vuilwatertanks leeg gemaakt en vervolgens de schoonwatertank vol gedaan, propane en brandstoftank afgetankt. En als je zoals wij de vorige dag bij de Artic Circle bent geweest is het toch maar een klein stukje naar de North Pole, toch ?? Dus zijn we naar North Pole gereden. En wie woont er volgens de verhalen in North Pole? Juist, de Kerstman, die hebben we dan gelijk maar bezocht. Hij is gemakkelijk te vinden want voor zijn huis staat een kopie van hem maar dan ongeveer 8 meter hoog. Na dit bezoek verder, op naar Delta Junction. Daar is de mijlpaal die aangeeft dat dit het einde is van de Alaska Hwy. Het begin van de Alaska Hwy is in Dawson Creek. De planning is dat wij deze weg straks (bijna) helemaal gereden hebben , een stuk hebben we al gedaan op de heenweg en op de terugweg pakken we het grootste gedeelte van deze legendarische weg. Vervolgens naar Tok gereden en na 14 mijl de Taylor Hwy op gegaan, richting Chicken. Na 35 mijl een mooie overnachtingsplek gevonden bij Mount Fairplay Wayside. Eén van de eerste keren overigens dat we een – prachtige – zonsondergang hebben gezien in Alaska, meestal sliepen we al. 
Zaterdag 1 augustus.
Vandaag zijn we verder de Taylor Hwy opgegaan. Eerst op weg naar Chicken, zoals al de kleine plaatsjes hier, ontstaan in de tijd van de Goldrush. Je kunt er nog goud zoeken en er zijn nog aardig wat gouddelvers in de rivieren bezig. Maar ook heel veel verlaten goudmijnen of wat er voor moet doorgaan. Na dit plaatsje zijn we verder gegaan naar Eagle. Daar houdt de weg op, deze stopt bij de Yukon River. En die rivier is hier heel erg breed. De hele weg naar Eagle toe is gravel, met veel bochten, langs de bergen en diepe valleien, maar is goed te doen voor onze RV. Onderweg veel wild gezien m.n. op de terugweg - je moet namelijk 65 mijl (ruim 100 km) dezelfde gravelweg terug - heel veel Kariboes, mooie plaatjes gemaakt en geweldig om te zien. Overnacht ongeveer 5 mijl voor Boundary, op de Top of the World Hwy. Morgenvroeg de grens over, de douane is open van 8 AM tot 8PM. Ook vandaag weer veel zon en erg genoten.
Zondag 2 augustus
Vanmorgen eerst naar de douane, na ongeveer 20 km, bij het plaatsje Boundary. Vlot er door heen en de dag is vandaag weer een uurtje korter, het klokje moet weer een uur vooruit. Daarna verder over de Top of the World Hwy. We begonnen de dag met wat mist op de toppen maar gaande weg werd het beter en hadden we goed zicht. Het cadeau vandaag was dat we binnen het uur al weer 15 a 20 kariboes in het vizier hadden waarbij een aantal hele mooie exemplaren. De weg is geweldig mooi en we zijn met elke bocht een "kijk nu eens" in Dawson City. Je rijdt hier echt over de toppen van de bergen en hebt een geweldig mooi uitzicht over de bergen en valleien om je heen. Ook hier raken we weer onder de indruk van de schepping. Deze mooie – gravel- weg eindigt in de Yukon River en gelukkig is daar een ferry zodat je met droge voeten de overkant kunt halen. Aan de overkant ligt Dawson City. Dit plaatsje is een soort openlucht museum uit de tijd dat men hier "bergen" goud vond, begin 1900. Dat gebeurd nu nog wel maar in veel mindere mate en de goudkoorts is hier over, denken we. Leuk om er eens doorheen te wandelen, je waant je inderdaad een eeuw terug- als je de toeristen en de auto's wegdenkt -. Maar ook dit plaatsje laten we achter ons en rijden iets verder naar het zuiden over de Klondike Hwy en overnachten op de Moose Creek Campground.
We kregen bij het Visitor Centre in Dawson City de info dat wij met onze motorhome (27 feet lang) NIET over de Robert Cambell Hwy kunnen. Het wegdek is te slecht en bovendien zijn ze halverwege met wegwerkzaamheden bezig waar onze MH niet in staat is langs te kunnen. Dus de route maar even aanpassen lijkt het. We vragen in Carmacks nog wel even een bevestiging.
Maandag 3 augustus.
Vanmorgen begonnen met een wandeling van een mooie trail op de campground naar de Moose Creek en de Sheward River. Leuk om de dag zo te beginnen. Toen naar Carmacks gereden en daar informatie opgevraagd m.b.t. de Cambell Hwy. Die info in Carmacks was zo vaag. Wel duidelijk is dat de mogelijke escape route absoluut afgesloten was. Dit maak dat wij het risico te reizen via de Cambell Hwy niet durven nemen, dus zijn wij richting Whitehorse gegaan, via de Klondike Hwy. Onderweg hier veel oponthoud m.b.t. de wegwerkzaamheden. Onderweg een mooie wandeling gemaakt bij Fox Lake Burn, waar de gevolgen van een grote bosbrand van 1998 nog steeds goed te zien is. Bij – het grote - Fox Lake was het zo mooi dat we besloten hier te overnachten op de campground. En prachtige plek, aan het glasheldere meer, in de zon en een geweldig mooi uitzicht.
De score m.b.t. het wildlife was niet erg groot vandaag maar als je bedenkt dat je deze morgen wordt toegeroepen door een eekhoorn – met volle mond want hij had een dennenappel in zijn bekje – dat je uit zijn territorium moet verdwijnen, de hele dag door prairie dogs voor je auto de weg oversteken, vervolgens in de berm rechtop gaan staan kijken hoe snel je voorbijgaat en ’s avonds bij het kampvuur aan het Lake wordt toegelachen door een Loone (de nationale eend van Canada) die vervolgens een spetterende show weggeeft, dan heb je toch wel veel cadeautjes gehad op zo’n dag. Tenminste, dat is onze beleving 
Dinsdag 4 augustus.
Vandaag is het een reisdag. De nacht was erg fris maar de dag begon met veel zon met later wat bewolking. In Whitehorse wat inkopen gedaan, ook de provisiekast heeft wat aandacht nodig, de brandstoftank weer vol en vervolgens op weg naar Watson Lake. Dit gaat over de Alaska Hwy, die we nu helemaal af zullen rijden tot aan Dawson Creek. Dit stuk Whitehorse tot Watson Lake hebben we al eerder gereden , op weg naar Alaska, maar nu rijden we de weg in tegengestelde richting. Het is een goede weg voor hier met onderweg leuke vergezichten, bergen, riviertjes en meertjes met afwisselend veel bomen. In Watson Lake informatie opgehaald voor de komende dagen. En net over de grens met BC, gestopt voor een overnachting.
De planning is dat wij via Jasper en Banff N.P. richting de grens met de USA zullen rijden. Voordien zullen we Ben en Mattie, Ron en Lidy ontmoeten. Daarna via de USA richting Ontario om de moterhome weer naar de stal te brengen.
Woensdag 5 augustus
Vandaag op tijd vertrokken en op weg naar Ford Nelson. De Alaska Hwy verder volgen in zuidelijke richting. Een prachtige route en onderweg een paar kuddes Bizons gezien. Deze wonen hier ook en zij laten zich niet imponeren door een paar auto's. Een bezoek gebracht aan Liard Hot Springs in het gelijknamige Prov.Park. Leuk om te zien en erg warm water. Vervolgens de weg verder en ja hoor, een aantal Kariboe’s, waaronder een moeder met jong. Weer prachtige foto's gemaakt. De weg door het Muncho Lake Prov. Park is erg mooi wat een geweldige mooie kleuren in het water. Dit stuk Alaska Hwy is zeker de moeite waard. Jammer dat het vlak voor Ford Nelson begint te regenen. Na een bezoek aan het visitor centre en de Boston Pizza maar iets doorgereden, ongeveer 30 km. Genoeg voor vandaag, wat een mooie dag.
Donderdag 6 augustus.
Vandaag rustig naar Dawson Creek gereden. De weg was tot in verhouding met gisteren minder spannend. Weinig wild-life, de grote bergen hebben we achter ons gelaten en de andere moeten nog komen. Fort St. John is een plek om boodschappen te doen en dan door te rijden. Onderweg wel veel gezien van aardgas dat men kennelijk hier omhoog haalt en met een pijpleiding (800 mile lang) naar het zuid - oosten transporteert. Vervolgens Dawson Creek, onderweg nog een stukje van de oude Alaska Hwy gereden over de Kiskatinaw Bridge. De enige nog origineel houten brug in het gehele traject die in een boog gelegd is. Over de bouw van deze brug heeft men net zolang gedaan als over de gehele Hwy, n.l. bijna 9 maanden. In Dawson Creek is het einde van de Alaska Hwy, en dus een foto gemaakt bij mijlpaal 0, in het stadje. Bij de Walmarkt boodschappen gedaan en daar gelijk maar overnacht.