Denali, Nenana, Fairbanks, Artic Circle en Fairbanks.

31 juli 2015 - Fairbanks, Alaska, Verenigde Staten

Vrijdag 24 juli.
Vandaag een reisdag, terug richting het noorden. Het is mooi weer en de besneeuwde toppen van drie vulkanen aan de overzijde van Cook Inlet glinsteren als diamanten in de zon. Vanaf het Captain Coop State Park zijn we rustig richting Anchorage gereden. Hoewel we deze weg al (bijna) helemaal hebben gereden, in de tegenovergestelde richting dan, blijft het een mooie route en maken we gebruik van de lookout punten om van het uitzicht te genieten. Bij Anchorage moesten we beiden aan het werk. Onze eerste file in Alaska, op de Glen Hwy . Terwijl wij afremden zagen we dat een personenauto naast ons op de linkerrijstrook, dat niet deed en met ongeveer 70 a 80 km. per uur de laatste stilstaande auto van de file ramde. Deze laatste auto sloeg als gevolg van de aanrijding over de kop de middenberm in. Het is een wonder, er waren geen (ernstige) gewonden. In de auto die aangereden werd zat een jong echtpaar en in de auto die verzuimde te remmen zat een jonge vrouw met haar baby. Samen, met een aantal andere passanten, hebben we hulp verleend aan de inzittenden en toen de eerste hulptroepen, brandweer, ambulance en politie, waren gearriveerd ons bezig gehouden met het veilig passeren van het verkeer. Zo zie je maar, de situatie kan zo veranderen maar ook hier mochten we weer dienstbaar zijn. We zijn vandaag door gereden naar Palmer. Al met al toch weer een geweldige dag.
Zaterdag 25 juli.
Ook nu weer volop zon bij het opstaan. Vandaag een rustdag, veel genieten en weinig kilometers. Nadat we nog wat laatste inkopen etc. gedaan hebben in Palmer,hebben we gekozen voor een "binnendoor" weg richting Denali, namelijk via de Hatcher Pass. Een prachtige mooie route, we dachten even dat we in Zwitserland reden, niet dat er zoveel sneeuw lag of gletsjers waren maar wel prachtige alpenweiden. Na de pass zijn we ongeveer op de helft naar de Hwy blijven staan. Een 1e klas plek aan de Willow Creek, in de zon, aan het water en niemand die ons stoort. Hier blijven we vandaag.
Zondag 26 juli.
Vannacht heeft het behoorlijk geregend en bij ons vertrek van dit mooie plekje is het dan ook nog zwaar bewolkt met regelmatig regen. Rustig naar Willow gereden waar we een dienst hebben gevolgd in het New Life Christian Center. Een kleine gemeente met veel ex-verslaafden en ex-gedetineerden maar een prachtige dienst. Ook hier mochten we delen maar ook ontvangen. Opgebouwd zijn we verder gereden richting Denali N.P. daar aan het einde van de middag aangekomen en voor ons een deceptie. Alle campgrounds in het park en ver daarbuiten zijn vol. Het weer is voor de komende dagen regen en fris. In het park kun je alleen met een shuttle bus - dat was ons bekend - maar de kans dat je wildlife "redelijk dichtbij" ziet is even groot als langs de Hwy. Om het park heen is een enorme drukte met allerlei activiteiten, raften, biking, hyking, helicopter vluchten en wat je ook maar kunt bedenken. Voor ons veel te druk en veel te toeristisch. Na enig overleg besloten om het park te laten voor wat het is. Natuurlijk heeft het park een hele belangrijke functie, n.l. rust en ruimte creëren voor wild en voor flora en fauna. Gelukkig is maar een heel klein gedeelte van het park toegankelijk voor publiek. Na ongeveer 30 mile (45 km) verder naar het noorden een mooie plek gevonden voor een overnachting, aan de bosrand bij een rest area aan de Hwy 3 .
Maandag 27 juli.
Op weg naar Fairbanks. Het is redelijk bewolkt met af en toe een buitje. We beginnen het weer hier een beetje te begrijpen, als een depressie tussen de bergen ligt dan kan deze daar dagenlang blijven hangen. Ga je de bergen over dan is aan de andere zijde het weer heel anders. We kregen een pracht cadeautje voor vandaag, een Moose komt in ons zicht en blijft goed poseren voor de foto’s. Mochten we het gevoel hebben gehad dat we misschien toch het Denali N.P. hadden moeten bezoeken,nou, dat is nu echt helemaal over. Onderweg een uitgebreide stop gemaakt in Nenana bij het plaatselijke tankstation. We wilden onze koffie bekers vullen maar raakten aan de praat met 2 "baasjes" uit de plaats, die erg geïnteresseerd waren in wie we waren en wat we kwamen doen, dus gezamenlijk uitgebreid koffie gedronken in de praathoek van dit tankstation. Daarbij nog uiteraard kennis gemaakt met meer locals. Geweldig gezellig. . Nenana is een klein plaatsje met ongeveer 300 inwoners. Een bezoek gebracht aan dit mooie oude dorpje met nog een aantal oude gebouwen vanaf het ontstaan van dit plaatsje met voor Alaska begrippen veel historie. Vervolgens rustig naar Fairbanks, daar eerst de olie van de MH ververst. Ook dat soort praktische zaken moeten gebeuren. Verder hebben we plannen gemaakt voor de komende dagen en de route die we willen volgen de komende week. Langzaam maar zeker gaan we weer richting Yukon.
Dinsdag 28 juli.
Vandaag zijn we in Fairbanks en omgeving blijven hangen. We hebben een vieuwpoint van de Trans Alaska oliepijplijn bezocht. Deze oliepijplijn gaat van Prudhoe Bay (gelegen aan de Artic Ocean) naar Valdez. Dus van noord Alaska naar het zuiden. In Valdez wordt de olie overpompt in olietankers. De olie doet er 8 dagen over om het traject af te leggen. De pijplijn is 800 mijl (ruim 1200 km) lang en gaat over bergen en rivieren. Mocht je meer over dit stuk techniek willen weten, zeker de moeite om even te zoeken op internet. Verder hebben we gewandeld in het Creamer Field Waterflow Refuge en daar een aantal mooie vogels, o.a. de Sand hill cranes, gezien. Ook het Pioneer park , een soort openlucht museum,hebben wij bezocht. Dit was erg de moeite waard en geeft een goede indruk over het leven in deze omgeving van het begin in de vorige eeuw. Verder de dag rondgebracht met een bezoek aan Down Town. Vandaag was het droog en in de middag kwam zelfs de zon even kijken. Morgen gaan we naar .......?…Woensdag 29 juli.
Vandaag zijn we naar het noorden, de Dalton Hwy. op, richting Prudhoe Bay. Deze plek ligt aan de Arctic Ocean. Zover zijn we niet gegaan, we zijn gereden tot op de Arctic Circle. (Poolcirkel) De Dalton is een weg waarvan een groot gedeelte gravel is en wordt gebruikt voor het vrachtverkeer naar Prudhoe Bay. Een wat natuur en omgeving betreft een mooie weg om te rijden. Verder loopt nagenoeg parallel met deze weg de Trans Alaska oliepijplijn. Voor ons boeiend om te zien je krijgt echt een indruk wat een moeite het gekost moet hebben om dit aan te leggen. De pijp ligt in een zigzagvorm zodat het aardbevings “bestendig” is. Onderweg hadden we last van rook, er woeden hier veel bosbranden maar deze zijn zover weg dat we geen last van de branden hebben alleen van de rook. Ook de oliepijplijn is “bosbrand bestendig” Bij de oversteek – per brug- met de Yukon River is een informatie punt. Verder is er weinig bewoning in dit gebied, ontzettend boeiend om hier te rijden. Bij het bord dat aangeeft dat hier de Arctic Circle is uiteraard een paar plaatjes gemaakt en op de campground bij dit punt overnacht. Morgen weer terug naar Fairbanks.
Donderdag 30 juli. .
Inderdaad, terug naar Fairbanks vandaag. Er is maar .een weg, dus dezelfde als gisteren maar die dus in omgekeerde richting. Het weer is erg wisselend tijdens deze route, zon, hevige regen, mist – soms maximaal 20 meter zicht – en dan weer goed zicht. Dit patroon herhaald zich een aantal malen maar nu in Fairbanks is de zon er weer. Het voordeel van de regen tijdens het laatste gedeelte is dat de weg hier verhard is en dat door de regen de motorhome een gratis wasbeurt krijgt. We zijn nu in het visitor center waar we een uitstekende internet verbinding hebben en dus maar even weer de reislogger vullen. De plannen zijn dat we morgen richting Yukon gaan en daarna zakken we weer af richting het zuiden, dus naar Brits Columbia. We zullen proberen jullie op de hoogte te houden van ons vervolg, bedankt voor het meeleven, zowel via de reisblog als middels mail en de App.

Wist je dat Alaska 41 maal groter is dan Nederland en maar 800.000 inwoners heeft. Daarvan wonen er 300.000 in Anchorage en 100.000 in Fairbanks. Dus genoeg ruimte daar en als je hier verteld dat Nederland 18 miljoen inwoners heeft is dat voor hen onbegrijpelijk. En wat de oliewinning betreft, de staat Alaska levert al jarenlang 25 % van de oliebehoefte van de USA.

Foto’s

7 Reacties

  1. Margot:
    31 juli 2015
    Toen ik jullie verslag van de botsing las, dacht ik: er zit een engeltje op jullie schouder. Dat denk ik wel vaker, als ik jullie verhaal lees. Pas er maar goed op, je hebt het nodig, zeker in die heel afgelegen gebieden.
  2. Mirjam Derksen:
    31 juli 2015
    Wat een belevenissen en geweldig dat jullie dienstbaar mogen zijn. Jammer dat het niet geregistreerd wordt bij de BIG...
  3. Hans en Kie Welmers:
    31 juli 2015
    Mooie ervaringen weer, ook dat New Life Center. Op welk e-mailadres kan ik jullie mailen, wil je ff een mailtje sturen bij gelegenheid?
    Ook mooi, die Poolcirkel en daarna bijna alleen maar natuur- doet denken aan Scandinavië!
    Liefs!
  4. Woutera van Luttikhuizen:
    31 juli 2015
    als ik jullie verhalen lees is het net of je erbij bent, geweldig
    en jullie worden zeker beschermd want als jullie terug zijn moeten jullie
    aan de bak, met liefde voor God.
    dus ook al doen jullie dingen die gevaarlijk zijn jullie komen terug ook
    al is het van alle mensen die jullie nodig hebben

    veel liefs
    knuffel
    Gods zegen
    Woutera
  5. Riet en Wim:
    31 juli 2015
    Hallo wat een enorme reis is dit geweldig zo jullie dat beschrijven gelukkig dat je niet tussen die botsing zat hou er wel rekening mee dat je weer heel en gezond terug moet komen groetjes van de hitte golf die hier aan zit te komen maandag wort het 30 graden riet en Wim.
  6. Durk en Nynke:
    31 juli 2015
    Steeds weer leuke ervaringen. Stilletjes zijn we een beetje jaloers. We herkennen heel veel. Wij denken, dat wij alleen mooi weer hadden in Alaska. Al liet de Mount Mc Kinley zich niet zien.
    Geniet nog maar lekker van die prachtige overweldigende natuur.
    Lieve groetjes Durk en Nynke.
  7. Henk Poolman, Rouveen.:
    8 augustus 2015
    Gea-Jan, heel bijzonder deze reis, maar dat wisten we al...
    Zaken, die ons aanspreken zijn o.a. "dienstbaar" zijn, zeker t.o.v. je medemens; "delen, maar ook ontvangen" - ook naar je medemens en ontvangen doen we alles van "Onze Grote Baas", GOD dus. Ook de flora en fauna spreekt ons aan: zo'n Moose hebben wij eens gezien in 1994 in B.C. en 'k heb nog een vraag, maar die plaats ik wel in die "reactie", als 't kan. GOD bless you!